Beskidy24 » Artykuły » Projekt ustawy o ratownictwie w górach
Fot.: Arch. Beskidy24.pl
4) zapoznanie się oraz dostosowanie swoich planów aktywności do posiadanych umiejętności i do aktualnych warunków atmosferycznych, prognozy pogody, komunikatu lawinowego dla danego obszaru i zastosowanie się do zaleceń i ograniczeń wynikających z ogłoszonego stopnia zagrożenia lawinowego oraz z panujących i przewidywanych warunków atmosferycznych;
5) użytkowanie ubioru i sprzętu odpowiedniego do rodzaju podejmowanej aktywności, sprawnego technicznie i zgodnie z jego przeznaczeniem, z tym, że dzieci do lat 14 przebywające na zorganizowanych terenach narciarskich powinny posiadać kask;
6) bezzwłoczne poinformowanie podmiotów upoważnionych do niesienia pomocy lub zarządzającego o zaistniałym wypadku lub zaginięciu osoby oraz o innych zdarzeniach nadzwyczajnych;
Najwięcej kontrowersji budzi punkt 5. Będę jednak bronił tego zapisu. Mimo, że każdy będzie (!!!) uprawiał rekreację, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich na własne ryzyko i własną odpowiedzialność (Art. 3.1.) to jednak konsekwencje skrajnie nieodpowiedzialnych zachowań niosą za sobą zagrożenie dla osób trzecich – choćby współuczestników wycieczki czy ratowników podążających z pomocą. Wielokrotnie dochodziło do wypadków i podejmowano akcje ratunkowe ze względu na tak banalne „niedociągnięcia” jak brak światła, czy odpowiedniego ubrania. Naszą intencją jest przygotowanie takich zapisów, które w sytuacji ewentualnego sporu sądowego pozwolą na jasne sformułowanie odpowiedzialności. Przykładowo; zarządzający terenami narciarskimi musi mieć pewność, że z chwilą wykonania wszystkich obowiązków nałożonych ustawą i rozporządzeniem początkujący narciarz, który wjedzie na bardzo trudna trasę i ulegnie wypadkowi nie będzie miał podstaw do roszczeń wobec zarządzającego. Z drugiej strony narciarz, który ulegnie wypadkowi na skutek zaniedbania zarządzającego terenem będzie mógł łatwiej dochodzić swoich praw np. o odszkodowanie. Nie wyobrażam sobie by zapisy te mogły zostać wykorzystane do „represji” wobec turystów czy narciarzy, a takie sugestie w niektórych informacjach zwrotnych zauważyłem. Być może ta kwestia (zapobieżenie takim możliwościom) wymaga jeszcze dopracowania.
Na zakończenie dodam, że projekt został dlatego poddany pod osąd społeczny by wychwycić ewentualne błędy i znaleźć właściwe rozwiązania. Zachęcam do przesyłania KONSTRUKTYWNYCH propozycji wraz z krótkim uzasadnieniem na adres topr@topr.pl do dnia 8 marca 2009 roku.
5) użytkowanie ubioru i sprzętu odpowiedniego do rodzaju podejmowanej aktywności, sprawnego technicznie i zgodnie z jego przeznaczeniem, z tym, że dzieci do lat 14 przebywające na zorganizowanych terenach narciarskich powinny posiadać kask;
6) bezzwłoczne poinformowanie podmiotów upoważnionych do niesienia pomocy lub zarządzającego o zaistniałym wypadku lub zaginięciu osoby oraz o innych zdarzeniach nadzwyczajnych;
Najwięcej kontrowersji budzi punkt 5. Będę jednak bronił tego zapisu. Mimo, że każdy będzie (!!!) uprawiał rekreację, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich na własne ryzyko i własną odpowiedzialność (Art. 3.1.) to jednak konsekwencje skrajnie nieodpowiedzialnych zachowań niosą za sobą zagrożenie dla osób trzecich – choćby współuczestników wycieczki czy ratowników podążających z pomocą. Wielokrotnie dochodziło do wypadków i podejmowano akcje ratunkowe ze względu na tak banalne „niedociągnięcia” jak brak światła, czy odpowiedniego ubrania. Naszą intencją jest przygotowanie takich zapisów, które w sytuacji ewentualnego sporu sądowego pozwolą na jasne sformułowanie odpowiedzialności. Przykładowo; zarządzający terenami narciarskimi musi mieć pewność, że z chwilą wykonania wszystkich obowiązków nałożonych ustawą i rozporządzeniem początkujący narciarz, który wjedzie na bardzo trudna trasę i ulegnie wypadkowi nie będzie miał podstaw do roszczeń wobec zarządzającego. Z drugiej strony narciarz, który ulegnie wypadkowi na skutek zaniedbania zarządzającego terenem będzie mógł łatwiej dochodzić swoich praw np. o odszkodowanie. Nie wyobrażam sobie by zapisy te mogły zostać wykorzystane do „represji” wobec turystów czy narciarzy, a takie sugestie w niektórych informacjach zwrotnych zauważyłem. Być może ta kwestia (zapobieżenie takim możliwościom) wymaga jeszcze dopracowania.
Na zakończenie dodam, że projekt został dlatego poddany pod osąd społeczny by wychwycić ewentualne błędy i znaleźć właściwe rozwiązania. Zachęcam do przesyłania KONSTRUKTYWNYCH propozycji wraz z krótkim uzasadnieniem na adres topr@topr.pl do dnia 8 marca 2009 roku.
Z górskim pozdrowieniem
Jan Krzysztof
Naczelnik TOPR
Jan Krzysztof
Naczelnik TOPR
Data: 4 marca 2009 Region: Góry
Na stronach Biuletynu Informacji Publicznej MSWiA został umieszczony projekt ustawy o ratownictwie i bezpieczeństwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Zachęcam do przeczytania całego projektu. Ustawa, której zapisy zajmują niespełna dziewięć stron z pewnością zasługuje na przeczytanie przez ludzi zainteresowanych górami i narciarstwem.
Ponieważ niektóre zapisy zawarte w projekcie ustawy budzą duże emocje – co można wnioskować z dużego zainteresowania mediów – pragnę jednoznacznie wskazać, że TOPR i GOPR współpracowały bardzo blisko z MSWiA przy tworzeniu tego projektu i osobiście uważam, że jest to DOBRA PROPOZYCJA - uporządkowania całego zakresu spraw związanych choćby z finansowaniem ratownictwa górskiego i uporządkowaniem zakresu odpowiedzialności za właściwe przygotowanie terenów narciarskich (szczegółowe zapisy w tej sprawie znajdą się w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw wewnętrznych). W dalszej części kilka słów komentarza.
Emocje budzi definicja gór.
Pragnę podkreślić, że jest to definicja na użytek tylko i wyłącznie tejże ustawy, co ma ułatwić określenie na jakim obszarze będą obowiązywać projektowane zapisy (np. mimo, że Góry Świętokrzyskie w nazwie mają słowo góry – jednak projektowana ustawa nie będzie ich dotyczyć. Wyżyna Krakowsko – Wieluńska jest wyżyną jak sama nazwa wskazuje, ale ze względu na ukształtowanie terenu umożliwiające np. uprawianie wspinaczki skałkowej, czy zwiedzanie jaskiń zapisy ustawy będą ją obejmować).
Największą „rewolucją” jest podkreślenie po raz pierwszy w polskim prawodawstwie odpowiedzialności własnej uczestników ruchu turystycznego, rekreacji i sportu.
To właśnie ta część zapisów uruchomiła największe zainteresowanie (Art. 3 i 4 projektu ustawy, ok. pół strony tekstu).
Myślę, że emocje wynikają przede wszystkim z (naturalnej zresztą) niechęci do czytanie tego typu tekstów. W żadnym miejscu projektowanej Ustawy nie znajduję zapisów o ewentualnej odpłatności za akcje ratownicze, nawet w sytuacji popełnienia ewidentnych zaniedbań i przekroczenia zdrowego rozsądku przez samych zainteresowanych. Tylko dwa wzmiankowane wyżej artykuły dotyczą obowiązków nałożonych na potencjalnych turystów, taterników czy narciarzy. Pozostałe zajmują się zapewnieniem właściwych warunków bezpieczeństwa i gwarantują BEZPŁATNĄ i fachową pomoc w razie wypadku w górach, lub na zorganizowanych terenach narciarskich. Słuchając pojawiających się uwag zastanawiałem się czy przypadkiem w proponowanych zapisach nakładających rzeczone obowiązki nie posunęliśmy się zbyt daleko w szczegółach. Uznałem, że jednak nie.
Poniżej pozwalam sobie zacytować proponowane zapisy wraz z krótkim komentarzem;
Art. 4.
Do obowiązków osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich należy w szczególności:
1) przestrzeganie zasad bezpieczeństwa obowiązujących w poszczególnych dziedzinach rekreacji ruchowej, sporcie i turystyce w celu ochrony własnego życia, zdrowia i mienia oraz życia, zdrowia i mienia innych osób;
2) zapoznanie się i przestrzeganie zasad korzystania z danego obszaru, obiektu, lub urządzenia;
3) przestrzegania znaków informacyjnych, nakazu i zakazu;
Projekt ustawy o ratownictwie w górach
Na stronach Biuletynu Informacji Publicznej MSWiA został umieszczony projekt ustawy o ratownictwie i bezpieczeństwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Zachęcam do przeczytania całego projektu. Ustawa, której zapisy zajmują niespełna dziewięć stron z pewnością zasługuje na przeczytanie przez ludzi zainteresowanych górami i narciarstwem.
-
U Lutka
Zapraszamy do domku „U LUTKA” w Ustoniu-Hermanicach (spokojna dzielnica Ustronia ok. 3 km od centrum). ...
-
Ośrodek Wypoczynkowy OŹNA
Ośrodek Wypoczynkowy OŹNA położony jest w Beskidzie Żywieckim, 3 km od Zwardonia. Cisza, spokój, ...
Ponieważ niektóre zapisy zawarte w projekcie ustawy budzą duże emocje – co można wnioskować z dużego zainteresowania mediów – pragnę jednoznacznie wskazać, że TOPR i GOPR współpracowały bardzo blisko z MSWiA przy tworzeniu tego projektu i osobiście uważam, że jest to DOBRA PROPOZYCJA - uporządkowania całego zakresu spraw związanych choćby z finansowaniem ratownictwa górskiego i uporządkowaniem zakresu odpowiedzialności za właściwe przygotowanie terenów narciarskich (szczegółowe zapisy w tej sprawie znajdą się w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw wewnętrznych). W dalszej części kilka słów komentarza.
Emocje budzi definicja gór.
Pragnę podkreślić, że jest to definicja na użytek tylko i wyłącznie tejże ustawy, co ma ułatwić określenie na jakim obszarze będą obowiązywać projektowane zapisy (np. mimo, że Góry Świętokrzyskie w nazwie mają słowo góry – jednak projektowana ustawa nie będzie ich dotyczyć. Wyżyna Krakowsko – Wieluńska jest wyżyną jak sama nazwa wskazuje, ale ze względu na ukształtowanie terenu umożliwiające np. uprawianie wspinaczki skałkowej, czy zwiedzanie jaskiń zapisy ustawy będą ją obejmować).
Największą „rewolucją” jest podkreślenie po raz pierwszy w polskim prawodawstwie odpowiedzialności własnej uczestników ruchu turystycznego, rekreacji i sportu.
To właśnie ta część zapisów uruchomiła największe zainteresowanie (Art. 3 i 4 projektu ustawy, ok. pół strony tekstu).
Myślę, że emocje wynikają przede wszystkim z (naturalnej zresztą) niechęci do czytanie tego typu tekstów. W żadnym miejscu projektowanej Ustawy nie znajduję zapisów o ewentualnej odpłatności za akcje ratownicze, nawet w sytuacji popełnienia ewidentnych zaniedbań i przekroczenia zdrowego rozsądku przez samych zainteresowanych. Tylko dwa wzmiankowane wyżej artykuły dotyczą obowiązków nałożonych na potencjalnych turystów, taterników czy narciarzy. Pozostałe zajmują się zapewnieniem właściwych warunków bezpieczeństwa i gwarantują BEZPŁATNĄ i fachową pomoc w razie wypadku w górach, lub na zorganizowanych terenach narciarskich. Słuchając pojawiających się uwag zastanawiałem się czy przypadkiem w proponowanych zapisach nakładających rzeczone obowiązki nie posunęliśmy się zbyt daleko w szczegółach. Uznałem, że jednak nie.
Poniżej pozwalam sobie zacytować proponowane zapisy wraz z krótkim komentarzem;
Art. 4.
Do obowiązków osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich należy w szczególności:
1) przestrzeganie zasad bezpieczeństwa obowiązujących w poszczególnych dziedzinach rekreacji ruchowej, sporcie i turystyce w celu ochrony własnego życia, zdrowia i mienia oraz życia, zdrowia i mienia innych osób;
2) zapoznanie się i przestrzeganie zasad korzystania z danego obszaru, obiektu, lub urządzenia;
3) przestrzegania znaków informacyjnych, nakazu i zakazu;
Komentarze
Brak komentarzy.
MIEJSCOWOŚCI
Beskid Śląski
Beskid MałyOficjalny partner serwisu
