A gdzie narty? Takie okrzyki najczęściej słyszą ludzie uprawiający nordic walking, dyscyplinę sportową, która w Polsce zdobywa coraz więcej zwolenników. Bo rzeczywiście, kije używane do nordic walking są podobne do narciarskich, ale absolutnie nie są takie same.

Tę dyscyplinę sportu wymyślili w latach 30. ubiegłego wieku Finowie, którzy zimą biegali na nartach i nie chcieli latem przerywać treningów. Wpadli więc na pomysł chodzenia z kijami. Jednak musiało minąć trochę czasu, zanim inne nacje przekonały się do tego. W Europie boom na nordic walking zaczął się w latach 90., w Polsce ludzi chodzących z kijami można spotkać od około pięciu lat. Z miesiąca na miesiąc jest ich coraz więcej. Dlaczego? Bo to sport dla wszystkich, niezależnie od poziomu sprawności, wieku czy tuszy. Widać to na przykładzie grupy nordic walkerów, która spotyka się dwa razy w tygodniu w Katowicach koło akademików na ul. Śląskiej. Są wśród nich zarówno młode osoby, jak i też panie w średnim wieku, które zresztą nie ustępują im formą. Zajęcia z nordic walking prowadzą w Katowicach Małgorzata Goły i Tomasz Adamczyk, mający uprawnienia instruktorów. Trwają one godzinę, zaczynają się obowiązkową rozgrzewką, a kończą rozciąganiem mięśni.

Przygodę z nordic walking najlepiej zacząć właśnie od zajęć z doświadczonymi instruktorami, bo choć z boku wygląda to na dziecinnie proste - przy chodzeniu wbija się kijki w podłoże, to jak w każdym sporcie ważna jest odpowiednia technika, a trudno się jej nauczyć z podręcznika. - Najważniejsze, by ruch przełożyć sobie na naturalny marsz - mówi Tomasz Adamczyk. - W nordic walking obowiązuje chód naprzemienny, czyli prawa ręka, lewa noga i na odwrót. Chód jest swobodny, naturalny. Kije wbijamy w podłoże pod kątem ostrym, przy czym dłoń nie wychodzi wyżej niż linia pępka. Dłonie wyciągamy do przodu tak, jakbyśmy chcieli się z kimś przywitać. Wtedy barki również zaczynają pracować - dodaje Adamczyk. - Ważne, aby pamiętać, że nie chodzi o to, aby tylko się podpierać kijkami, ale by również się nimi odpychać - dodaje Małgorzata Goły.

Jest jeszcze jeden plus zajęć z instruktorem - zwykle wypożycza on kijki, więc można najpierw wypróbować, jakie będą dla nas odpowiednie zanim wydamy na dobry sprzęt 150 zł.

Plusy

• Forma rekreacji ruchowej dla wszystkich osób poruszających się o własnych siłach, również tych ze schorzeniami ortopedycznymi, otyłych, kobiet w ciąży.
• Trening cardio, kształtujący kondycję i wydolność, spalający tkankę tłuszczową, zwiększający przemianę materii.
• Kije wymuszają wyprostowaną sylwetkę, są dodatkowym punktem podparcia.
• Znacznie łatwiej i szybciej chodzi się po górach z kijkami.
• Kije zmniejszają niebezpieczeństwo upadku, zwłaszcza w górach.
• Dzięki kijom odciążamy stawy kolanowe i kręgosłup.
• Uruchamia wszystkie duże grupy mięśniowe, nie tylko nogi jak w przypadku zwykłego chodzenia.

Minusy

• Dobre kije to wydatek od 150 zł wzwyż.
• Mając ręce w "rękawiczkach" przypiętych do kijów trudno jest np. wyciągnąć chusteczkę higieniczną z kieszeni czy zrobić zdjęcie.
• Kije mają ostre zakończenia, trzeba uważać, żeby nie zrobić nimi krzywdy sobie lub innym.