Beskidy24 » Artykuły » Pogoda i klimat gór polskich
Temperatura
Mierzona jest na wysokości 2 metrów nad
powierzchnią gruntu. Jej maksimum to godz. 14.00 a minimum tuż przed
wschodem słońca. Temperatura spada wraz ze wzrostem wysokości n.p.m.
Przyjmuje
się, że na każde 100 metrów wysokość spada o około 0,5 °C – 1 °C (np. w
tym samym czasie w schronisku w Morskim Oku jest +5 °C, a na szczycie
Rysów -5 °C).
Cechy charakterystyczne:
• Doliny i kotliny są około 1 °C chłodniejsze od grzbietów i szczytów.
• Stoki o ekspozycji południowej są o około 1 °C cieplejsze od stoków o ekspozycji północnej.
•
Ekstremalne wartości temperatur to przykładowo: na świecie maks. Temp.
Nie przekracza 23 °C, na Kasprowym 20 °C, a na Łomnicy 17,5 °C.
• Ilość dni mroźnych w górach to około 200 dni w roku!! (włącznie z czerwcem i lipcem).
• Górna granica upałów zatrzymuje się w górach na wysokości 1000 m. n.p.m. (maksymalnie 30 °C)
• Okres bez przymrozków, bardzo krótki, to np. na Kasprowym tylko ok. 40 dni w roku.
•
Zjawisko inwersji, czyli odwrócenia normalnego zróżnicowania
temperatur, a więc w kotlinach i dolinach górskich jest zimniej i
pochmurniej niż na szczytach (np. w Zakopanym -15 °C i chmury, a na
Kasprowym -3 °C i piękna słoneczna pogoda).
• Zima termiczna (z ujemnymi dobowymi temperaturami) na Kasprowym 192 dni/rok, a u podnóża gór 80 dni/rok.
•
Lato termiczne (z dodatnimi dobowymi temperaturami) zanika w górach na
wysokości około 800 m. n.p.m., wiosna przechodzi tam bezpośrednio w
jesień !!
Wilgotność
Na szczytach wilgotność względna wynosi bardzo często 100%, a jej
nadmiar tworzy powłokę chmur. Maksymalnie wartości wilgotności
przypadają na koniec wiosny – początek lata, a więc dla półrocza
letniego jest charakterystyczny duży wzrost wilgotności, a dla półrocza
zimowego jego maksymalny spadek, osiągający minimum w lutym.
Opady
Sumy roczne opadów w górach zwiększają się ze wzrostem wysokości.
Stanowią najczęściej 3-krotną sumę opadów na nizinach. W przebiegu
rocznym maksimum opadów przypada na okres letni: w Tatrach na czerwiec,
w pozostałych górach na lipiec.
Minimum opadów występuje w październiku.
W górach notuje się średnio 230 dni z opadem, w tym ponad 50 dni z
opadem bardzo wysokim. Przykład: na Hali Gąsienicowej w dniu 30 czerwca
1972 roku w ciągu doby spadło 300 mm. Wody !! Stanowi to około połowę
sumy rocznej opadów na nizinach.
Przez około 165 dni w roku, w górach występują opady śnieżne, a powyżej
górnej granicy lasu zdarzają się one w każdym miesiącu. Bardzo częste
są w górach opady gradu, w tym opady bardzo groźne, np. 18 czerwca 1950
roku w Dolinie Raby grad zabijał owce !!
Osady atmosferyczne
W górach bardzo często występuje gołoledź, czyli długotrwałe zalodzenie
stoków, a także szadź oblepiająca wszystkie wystające elementy terenowe
(np. maksymalny okres występowania szadzi to 165 dni na Hali
Gąsienicowej).
Średnio jest to ilość ok. 20 kg/m2, ale rekord to ok. 200 kg/m2 na dobę !!
Śnieg
Wyróżnia się następujące gatunki śniegu:
• Puszysty (świeży, zmrożony)
• Krupiasty (sypki, z opadu krup śnieżnych)
• Zsiadły (suchy)
• Zbity (gips, przewiany)
• Mokry (lepki, ciężki)
• Szreń (zlodowaciały, łamliwy)
• Lodoszreń (szklisty, niełamliwy)
• Ziarnisty (z dużych, twardych kryształów)
• Szadź (rejestrowana przy grubości ponad 2 cm na śniegu lub gruncie)
Roczna ilość dni z pokrywą śniegową to około 200-220 dni w roku na
najwyższych szczytach, z tym że występują całoroczne płaty śniegu
(żleby, rynny itp.)
Piętra klimatyczne
• Zimne (Tatry)
• Umiarkowanie zimne (Beskid Żywiecki)
• Bardzo chłodne (Sudety)
• Chłodne (Beskid Śląski)
• Umiarkowanie chłodne (Beskid Niski)
• Umiarkowanie ciepłe (Góry Świętokrzyskie)
Jacek Cielniaszek
Beskidy24
Pogoda i klimat gór polskich
(wg. T. Niedźwiedź – wyd. PTTK)
Teksty zawarte w Biblioteczce Turysty Górskiego ukazywać się
będą sukcesywnie na stronach naszego portalu. Dotyczyć będą bardzo
szerokiego zakresu tematów związanych z górami polskimi i górami całego
świata. Będzie to info zarówno z zakresu geografii,
geologii, klimatu, bazy turystycznej itp. ale także z ciekawostek i
informacji o aktualnych wydarzeniach i wyprawach w góry wysokie. Zapraszamy do lektury !!
Sytuacje synoptyczne
Pogoda w górach przez 51% dni w roku kształtuje się pod wpływem sytuacji barycznych niżowych. Od lipca do października oraz w styczniu zaznacza się jednak przewaga układów wyżowych z maksimum w sierpniu (61% dni).
65% dni w roku napływa powietrze polarno-morskie, z maksimum w listopadzie (77% dni) i czerwcu (73% dni) a minimum w marcu (55% dni) i wrześniu (60% dni). Fronty atmosferyczne przemieszczają się przez 40,5% dni w roku z maksimum w lutym (49% dni) i minimum w sierpniu (34% dni).
Zachmurzenie
Góry odznaczają się szczególnie dużą różnorodnością zachmurzenia, a wiele szczytów znajduje się powyżej górnej granicy chmur niskich (zjawisko morza chmur).
Jeżeli ławica chmur niskich znajduje się blisko górskiego szczytu i oświetlona jest przez słońce to turysta znajdujący się na szczycie może ujrzeć wokół swego cienia na chmurze serię barwnych pierścieni zwanych glorią lub widmem Brockenu.
Średnie roczne zachmurzenie osiąga ok. 80% pokrycia nieba przez chmury (np. na Kasprowym Wierchu to przeciętnie 170 dni w roku). Liczba dni pogodnych (zachmurzenie poniżej 20%) to przykładowo Śnieżka – 28 dni, Kasprowy W. – 34 dni. Najmniej dni pogodnych jest w maju, a u podnóża gór w listopadzie. Najdłuższy, nieprzerwany okres pogodnych dni trwał np. na Kasprowym 10 dni (we wrześniu).
Dla polskich gór sytuacja wygląda więc następująco: maksymalne zachmurzenie od maja do lipca, minimalne wrzesień-październik.
Mgła
Mgła to zawiesina drobnych kropelek wody w powietrzu, powodująca spadek widzialności poniżej 1 km. Na szczytach jako mgłę traktuje się okrywające je chmury. Maksymalna ilość dni z mgłą jest na Śnieżce (306 dni w roku), w Tatrach to ok. 290 dni.
Mgła maksymalnie występuje w czerwcu i listopadzie a minimalnie we wrześniu. Przykładowo na Kasprowym Wierchu rekord to 319 dni w roku z mgłą !!
Usłonecznienie
W przebiegu rocznym minimum usłonecznienia wszędzie w górach występuje w grudniu (np. Kasprowy Wierch – 34 godz./miesiąc), a maksimum w czerwcu (np. Śnieżka 157 godz. w miesiącu).
Bardzo istotne jest wybitne uprzywilejowanie pod względem usłonecznienia szczytów górskich w okresie zimowym (np. w 2007 roku w grudniu – non-stop przez ponad 14 dni było słonecznie !!).
Promieniowanie słoneczne
Góry otrzymują znaczną część bezpośredniego promieniowania słonecznego, z dużym udziałem promieniowania nadfioletowego. Występuje znaczne wzmożenie ilości promieniowania w okresie zimowym (stąd piękna opalenizna narciarzy i turystów), a bardzo słabe w lecie.
Zagrożenie to głównie oparzenia i porażenia wzroku (kremy i okulary obowiązkowo !!).
Ciśnienie atmosferyczne
Ciśnienie w górach obniża się wraz ze wzrostem wysokości. Na wysokości powyżej 4000 m. n.p.m. spadek ten jest już silnie odczuwalny przez organizm człowieka (tzw. Choroba wysokogórska).
Szczególnie groźne jest nagłe zdobywanie wysokich szczytów, bez wcześniejszej aklimatyzacji. Niebezpieczny jest wpływ niskiego ciśnienia w górach na osoby z chorobami serca.
Wiatry
W górach kierunki wiatrów są bardzo silnie modyfikowane przez rzeźbę terenu. Na grzbietach i szczytach górskich przeważają wiatry południowo-zachodnie, a w lecie północno-zachodnie.
U podnóża gór występuje przewaga wiatrów zachodnich.
Charakterystyczne jest występowanie wiatrów fenowych, zwanych halnymi. Występują one maksymalnie od października do maja, latem rzadziej. Są to wiatry suche i bardzo ciepłe z gwałtownymi zmianami prędkości oraz wzrostem temperatury np. z -10 °C do +10 °C w bardzo krótkim czasie.
W czasie halnego następuje duży spadek ciśnienia, a także pojawiające się na grani w zimie tzw. „chorągwie śnieżne”. Powietrze jest bardzo przejrzyste, widoczność wręcz idealna. Maksymalny wiatr wiał u nas w dniu 6 maja 1968 roku – na Kasprowym osiągnął prędkość 290 km/h.
Burze
W górach bardzo częste i gwałtowne. Średnio w roku około 40 dni z
burzą. Burze pochodzenia frontalnego występują o każdej porze doby,
zaś burze konwekcyjno-orograficzne głównie w godzinach popołudniowych.
Do zjawisk burzowych w górach należą też ognie Św. Elma – świecące
wyładowania elektryczne z wystających przedmiotów terenowych np. skał
(iskrzenie).
MIEJSCOWOŚCI