Artykuły - Polish Pamir Expedition 2008 Beskidy

Program do PIT - rozlicz się z nami

Beskidy24 » Artykuły » Polish Pamir Expedition 2008

PLAN WYPRAWY
zima 2008 - wyjazd treningowy na Mont Blanc
początek lata 2008 - wyjazd aklimatyzacyjny w Alpy

ok. 15-20. lipca 2008 - początek wyprawy

przelot z Warszawy do Duszanbe

załatwienie formalności oraz zakup prowiantu w Duszanbe

przejazd do Dżirgital - miejscowości u stóp Pamiru

karawana lub przelot helikopterem do bazy

koniec lipca - koniec sierpnia - działalność górska na obu szczytach

ostatnie dni sierpnia - karawana lub przelot helikopterem do D¿irgital, przejazd do Duszanbe, przelot do Polski

OFERTA DLA SPONSORÓW
W zamian za sponsoring ze swej strony oferujemy:

- umieszczenie logo Państwa firmy na odzieży uczestników wyprawy;
- umieszczenie logo Państwa firmy na stronie internetowej wyprawy;
- promocję Państwa firmy za pośrednictwem naszych patronów medialnych;
- wymienianie Państwa firmy wśród sponsorów w kontaktach z pozostałymi mediami;
- przekazanie Państwu zdjęć (być może także filmu) z wyprawy z logo Państwa firmy (naszywki, niewielki baner) wraz ze zgodą na ich wykorzystanie do celów marketingowych;
- przeprowadzenie testów sprzętu outdoorowego oraz sporządzenie dla Państwa profesjonalnego raportu z testów (np. na stronę internetową Państwa firmy lub na użytek ISO 9001)
- promocję Państwa firmy podczas imprez towarzyszących wyprawie: pokazów slajdów, spotkań, wystaw zdjęć itp.

Zapraszamy do obejrzenia prezentacji promującej przyszłoroczną wyprawę: Pobierz

Oficjalna strona wyprawy: www.pamir2008.pl

Serwis Beskidy24 objął patronat nad wyprawą Polish Pamir Expedition 2008

Data: 12 grudnia 2007

Polish Pamir Expedition 2008

W lipcu 2008 roku rusza Polska wyprawa w Pamir. Celem jest zdobycie 2 siedmio-tysieczników: Piku Korżeniewskiej (7105) i najwyższego szczytu Pamiru - Piku Somoni (7495).

Pik Somoni (7495 m)
Szczyt, który do 1999 roku nosił nazwę Piku Kommunizmu, a wcześniej jeszcze Piuk Stalina, jest najwyższym wierzchołkiem w Pamirze Radzieckim. Obecnie położony jest na terytorium Republiki Tadżykistanu. Został zdobyty po raz pierwszy przez rosyjsko-tad¿ycką wyprawę w 1933 roku. Po rozpadzie Związku Radzieckiego przemianowany został na Pik Ismaila Somoni (założyciela Tadżykistanu).
Polacy bardzo aktywnie działali w tym rejonie od poczatku lat 70, a rok 1972 zaowocował bardzo dużą ilością wejść Polaków, dla których Pamir był często przygrywką przed starciem z himalajskimi kolosami. Z powodów politycznych od czasu rozpadu ZSRR i powstania wolnej Republiki Tadżykistanu góra była być trudno dostępna dla zachodnich ekspedycji. Po 15 latach niebytności Polacy pojawili się ponownie na lodowcu Moskvina, za sprawą wyprawy, zorganizowanej przez KW Trójmiasto. Na szczycie Piku Somoni stanęli wtedy Adam Ciućka, Marcin Hennig i Wojciech Figiela. Rok póniej na szczycie stanęli kolejni Polacy z International Pamir Expedition 2006, w skład której wchodził m.in. Marcin Miotk. Od 1974 roku nie stanęła na szczycie żadna Polka.
Droga, którą zamierzamy zdobyć szczyt będzie droga Borodkina, która pierwszego przejścia doczekała się w 1968 roku. Wiedzie ona przez lodowiec Waltera, granią Borodkina na Pamirskie Plateau, czyli olbrzymie lodowe pole długości 16 kilometrów szerokości kilometra, a następnie przez przełęcz pomiędzy Pikami Duszanbe i Komunizma. Baza położona jest na wysokości ok. 4200 m, pierwszy obóz na 5300 m, następny na wysokości 5800 m, trzeci na 6100 m, i ostatni, czwarty na przełęczy na ok. 6900m. Stamtąd podejmiemy atak szczytowy.

Pik Korżeniewskiej (7105 m)
Szczyt nazwany tak został przez jego odkrywcę, rosyjskiego geografa na cześć jego żony Eugenii. Został odkryty w 1910 roku, a zdobyty w 1953 roku. Jest trzecim co do wysokości szczytem Pamiru Radzieckiego. Górę tą atakuje się z tej samej bazy co Pik Kommunizma, dzięki czemu wspinając się na nią będziemy zdobywać tak przydatną później aklimatyzacje.
Drogę, którą wybraliśmy uważa się za klasyczną. Została pokonana po raz pierwszy w 1966 roku. Prowadzi ona skalistym terenem do obozu pierwszego położonego na 5100m, następnie trudnyma1 lodowcem do obozu drugiego na wysokości 5800m, dalej do obozu trzeciego na wysokości 6400 m, dalej do następnego miejsca gdzie można rozstawić namioty na 6400m, skąd już w miarę łatwo śnieżną granią na szczyt.